Τι είναι ο Erysipelas Bullosa και πώς να το θεραπεύσετε

Η φυσαλιδώδης ερυσίπελα είναι ένας σοβαρότερος τύπος ερυσίπελας, που χαρακτηρίζεται από κοκκινωπό και εκτεταμένο τραύμα, που προκαλείται από τη διείσδυση ενός βακτηρίου που ονομάζεται Βήτα-αιμολυτικός Στρεπτόκοκκος Α ομάδας μέσω μικρών σχισμών στο δέρμα, που μπορεί να είναι δάγκωμα κουνουπιών ή ένα ringworm στα πόδια, για παράδειγμα.

Στην κοινή ερυσίπελα, αυτό το τραύμα είναι πιο επιφανειακό και εκτεταμένο, και στην περίπτωση φυσαλιδώδους ερυσίπελας μπορεί να σχηματιστούν κυψέλες με διαυγές ή κιτρινωπό υγρό. Το τραύμα είναι βαθύτερο και μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να προκαλέσει επιπλοκές και να επηρεάσει το λιπαρό στρώμα και ακόμη και τους μύες.

Παρόλο που μπορεί να εμφανιστεί σε οποιονδήποτε, οι φυσαλιδώδεις ερυσίπερες είναι πιο συχνές σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, προχωρημένο καρκίνο, θετικούς ως προς τον ιό HIV ή μη αντιρροπούμενους διαβητικούς. Εκτός από την ερυσίπελα, ένας τύπος δερματικής λοίμωξης που μπορεί επίσης να προκύψει είναι η λοιμώδης κυτταρίτιδα, η οποία συνήθως επηρεάζει τα βαθύτερα μέρη του δέρματος. Ελέγξτε πώς να ξέρετε αν πρόκειται για ερυσίπελα ή λοιμώδη κυτταρίτιδα.

Η φυσαλιδώδης ερυσίπελα δεν είναι μεταδοτική, δηλαδή είναι μόνο πρόσωπο με πρόσωπο.

Κύρια συμπτώματα

Τα συμπτώματα των φυσαλιδώδους ερυσίπελας είναι:

• Κόκκινο, πρησμένο, πονόλαιμο δέρμα, μήκους περίπου 10 cm, με κυψέλες που εμφανίζουν διαφανές, κίτρινο ή καστανό υγρό.
• Η εμφάνιση της "γλώσσας" στη βουβωνική χώρα, όταν η πληγή αγγίζει τα πόδια ή τα πόδια.
• Πόνος, ερυθρότητα, οίδημα και τοπική αύξηση της θερμοκρασίας.
• Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να υπάρχει πυρετός.

Όταν η μόλυνση επιδεινώνεται, ειδικά όταν η θεραπεία δεν γίνεται σωστά, είναι δυνατό να φθάσει σε βαθύτερα στρώματα του δέρματος, όπως ο υποδόριος ιστός και μπορεί ακόμη και να προκαλέσει καταστροφή των μυών, όπως στη νεκρωτική γαστρεντερίτιδα.

Η επιβεβαίωση της διάγνωσης των φυσαλιδώδους ερυσίπελας γίνεται με την αξιολόγηση του γενικού ιατρού ή δερματολόγου, ο οποίος προσδιορίζει τα χαρακτηριστικά της βλάβης και τα συμπτώματα που παρουσιάζει το άτομο. Μπορούν να ζητηθούν εξετάσεις ως αίματος για την παρακολούθηση της σοβαρότητας της λοίμωξης και μπορούν να διαταχθούν εξετάσεις απεικόνισης όπως η υπολογιστική τομογραφία ή η μαγνητική τομογραφία σε περίπτωση βλαβών που φθάνουν σε πολύ βαθιά στρώματα, μυς ή οστά.

Μάθετε περισσότερα σχετικά με τις λειτουργίες και τον τρόπο προσδιορισμού της ερυσίπελας.

Τι προκαλεί bulbs της ερυσίπελας

Η φυσαλιδώδης ερυσίπελα δεν είναι μεταδοτική καθώς προκύπτει όταν βακτήρια που ζουν ήδη στο δέρμα και στο περιβάλλον μπορούν να διεισδύσουν στο δέρμα μέσω μιας πληγής, ενός τσιμπήματος εντόμων ή ρίψεων στα πόδια, για παράδειγμα. το κύριο αιτιολογικό βακτήριο είναι ο Streptococcus pyogenes, αν και άλλα βακτήρια μπορεί επίσης να το προκαλέσουν λιγότερο συχνά.

Άτομα με εξασθενημένη ανοσία, όπως αυτοάνοσες ασθένειες, ανεξέλεγκτο διαβήτη, HIV, καθώς και παχύσαρκοι και άτομα με ανεπαρκή κυκλοφορία, διότι σε αυτές τις περιπτώσεις τα βακτήρια μπορούν να πολλαπλασιαστούν ευκολότερα.

Πώς γίνεται η θεραπεία;

Η θεραπεία για φυσαλίδες ερυσίπελας γίνεται με αντιβιοτικά που έχουν συνταγογραφηθεί από το γιατρό. Γενικά, η πρώτη επιλογή είναι η Benzathine Penicillin. Επιπλέον, η μείωση της διόγκωσης είναι σημαντική, καθιστώντας την απόλυτη ανάπαυση με τα πόδια ψηλά και μπορεί να είναι απαραίτητο να επιδέσμευσε το πόδι για να μειώσει το πρήξιμο πιο γρήγορα.

Η ωρίμανση των φυσαλίδων ερυσίπελας μπορεί να επιτευχθεί εντός περίπου 20 ημερών μετά την έναρξη της αντιβιοτικής θεραπείας. Σε περίπτωση επαναλαμβανόμενης ερυσίπελης, συνιστάται η θεραπεία με βενζαθίνη πενικιλλίνης G κάθε 21 ημέρες, ως τρόπος πρόληψης νέων φωτογραφιών της νόσου. Δείτε περισσότερα σχετικά με τη θεραπεία με αντιβιοτικά, την αλοιφή και όταν πρέπει να γίνετε δεκτοί στο νοσοκομείο.

Επιπλέον, κατά τη θεραπεία της ερυσίπελας, ο επίδεσμος συνιστάται από τη νοσοκόμα, με τον σωστό καθαρισμό της βλάβης, την απομάκρυνση των εκκρίσεων και των νεκρών ιστών και τη χρήση αλοιφών που βοηθούν στη διαδικασία επούλωσης, όπως το υδροκολλοειδές, το υδρογέλη, colegenase, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του τραυματισμού του κάθε ατόμου. Ελέγξτε πώς να κάνετε ένα ντύσιμο για πληγές.