Η δερματομυοσίτιδα είναι μια σπάνια φλεγμονώδης νόσος που επηρεάζει κυρίως τους μύες και το δέρμα, προκαλώντας μυϊκή αδυναμία και δερματικές αλλοιώσεις. Εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες και είναι συχνότερη στους ενήλικες, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα ηλικίας κάτω των 16 ετών, αποκαλούμενα δερματομυοσίτιδα στα παιδιά.
Μερικές φορές, η δερματομυοσίτιδα συνδέεται με τον καρκίνο και μπορεί να είναι ένα σημάδι της ανάπτυξης ορισμένων τύπων καρκίνου, όπως ο καρκίνος των πνευμόνων, του μαστού, των ωοθηκών, του προστάτη και του κόλου. Μπορεί επίσης να συσχετιστεί με άλλες ασθένειες ανοσίας, όπως σκληρόδερμα και μικτή ασθένεια συνδετικού ιστού, για παράδειγμα. Επίσης καταλάβετε τι είναι το σκληρόδερμα.
Οι αιτίες αυτής της ασθένειας είναι αυτοάνοσης προέλευσης, στην οποία τα αμυντικά κύτταρα του οργανισμού επιτίθενται στους μυς και προκαλούν φλεγμονή του δέρματος και παρόλο που ο λόγος αυτής της αντίδρασης δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητός, είναι γνωστό ότι σχετίζεται με γενετικές αλλοιώσεις ή επηρεάζεται από τη χρήση ορισμένων φαρμάκων ή από ιογενείς λοιμώξεις. Η δερματομυοσίτιδα δεν έχει καμία θεραπεία και ως εκ τούτου είναι μια χρόνια ασθένεια · ωστόσο, η θεραπεία με κορτικοστεροειδή ή ανοσοκατασταλτικά μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο των συμπτωμάτων.
Κύρια συμπτώματα
Τα συμπτώματα της δερματομυοσίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Η μυϊκή αδυναμία, ειδικά στις οσφυϊκές, πυελικές και τραχηλικές περιοχές, επιδεινώνεται συμμετρικά και βαθμιαία.
- Εμφάνιση κόκκινων κηλίδων ή μικρών κοιλοτήτων στο δέρμα, ειδικά στις αρθρώσεις των δακτύλων, των αγκώνων και των γόνατων, που ονομάζεται το σημάδι ή οι παλμοί του Gottron.
- Μωβ στίγματα στα ανώτερα βλέφαρα, που ονομάζεται ηλιοτρόπιο.
- Πόνος και οίδημα αρθρώσεων.
- Πυρετός.
- Κούραση;
- Δυσκολία στην κατάποση.
- Πόνοι στο στομάχι.
- Έμετος;
- Απώλεια βάρους.
Γενικά, οι άνθρωποι με αυτή την ασθένεια μπορεί να έχουν δυσκολία να κάνουν καθημερινές δραστηριότητες όπως το τρίψιμο των μαλλιών τους, το περπάτημα, η αναρρίχηση σκαλοπατιών ή το να σηκωθούν από μια καρέκλα. Επιπλέον, τα συμπτώματα του δέρματος ενδέχεται να επιδεινωθούν με έκθεση στον ήλιο.
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ή όταν εμφανίζεται δερματομυοσίτιδα σε συνδυασμό με άλλες αυτοάνοσες ασθένειες, άλλα όργανα όπως η καρδιά, οι πνεύμονες ή τα νεφρά μπορεί να επηρεάζονται ακόμα, επηρεάζοντας τη λειτουργία της και προκαλώντας σοβαρές επιπλοκές.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση της δερματομυοσίτιδας γίνεται με την εκτίμηση των συμπτωμάτων της νόσου, της φυσικής αξιολόγησης και εξετάσεων όπως η βιοψία των μυών, η ηλεκτρομυογραφία ή οι εξετάσεις αίματος για την ανίχνευση της παρουσίας ουσιών που υποδεικνύουν καταστροφή μυών, όπως CPK, DHL ή AST, για παράδειγμα.
Μπορεί να υπάρξει παραγωγή αυτοαντισωμάτων, όπως αντισώματα ειδικά για μυοσίτιδα (MSAs), αντι-RNP ή antiMJ, για παράδειγμα. που μπορεί να βρεθεί σε υψηλές ποσότητες στις εξετάσεις αίματος.
Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, είναι επίσης απαραίτητο για τον γιατρό να διακρίνει τα συμπτώματα δερματομυοσίτιδας από άλλες ασθένειες που προκαλούν παρόμοια συμπτώματα, όπως πολυμυοσίτιδα ή μυοσίτιδα με έγκλειστα όργανα, τα οποία είναι επίσης φλεγμονώδεις νόσοι των μυών. Άλλες ασθένειες που πρέπει να ληφθούν υπόψη είναι η μυοφασική, η νεκρωτική μυοσίτιδα, η ρευματική πολυμυαλγία ή οι φλεγμονές που προκαλούνται από φάρμακα, όπως η κλοφιμπράτη, η σιμβαστατίνη ή η αμφοτερικίνη, για παράδειγμα.
Πώς να θεραπεύσετε
Η θεραπεία με δερματομυοσίτιδα γίνεται σύμφωνα με τα συμπτώματα που παρουσιάζονται από τους ασθενείς, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις περιλαμβάνει τη χρήση:
- Κορτικοστεροειδή όπως η πρεδνιζόνη, επειδή μειώνουν τη φλεγμονή στο σώμα.
- Ανοσοκατασταλτικά όπως μεθοτρεξάνιο, αζαθειοπρίνη, μυκοφαινολάτη ή κυκλοφωσφαμίδη, για τη μείωση της απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος.
- Άλλα φάρμακα, όπως η υδροξυχλωροκίνη, είναι χρήσιμα για την ανακούφιση από τα δερματολογικά συμπτώματα, όπως για παράδειγμα η ευαισθησία στο φως.
Αυτά τα φάρμακα λαμβάνονται συνήθως σε υψηλές δόσεις για παρατεταμένες περιόδους και έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της φλεγμονώδους διαδικασίας και τη μείωση των συμπτωμάτων της ασθένειας. Όταν αυτά τα φάρμακα δεν λειτουργούν, μια άλλη επιλογή είναι η χορήγηση ανθρώπινης ανοσοσφαιρίνης.
Είναι επίσης δυνατή η πραγματοποίηση περιόδων φυσιοθεραπείας με ασκήσεις αποκατάστασης που βοηθούν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην πρόληψη των συμβάσεων και των ανακλήσεων. Η φωτοπροστασία, με αντηλιακά, ενδείκνυται επίσης για την πρόληψη της επιδείνωσης των δερματικών βλαβών.
Όταν η δερματομυοσίτιδα σχετίζεται με καρκίνο, η πιο κατάλληλη θεραπεία είναι η θεραπεία του καρκίνου, προκαλώντας συχνά την ανακούφιση των σημείων και συμπτωμάτων της νόσου.
