Η σωματική θεραπεία με την άσκηση είναι μια εξαιρετική στρατηγική για την καταπολέμηση της ιεροχειρουλίτιδας επειδή μπορεί να επανατοποθετήσει την άρθρωση στη σωστή θέση και να ενισχύσει τους εμπλεκόμενους μύες που βοηθούν στη διατήρηση της σταθεροποίησης της πυελικής περιοχής.
Η σακροκυτταρίτιδα εμφανίζεται όταν οι αρθρώσεις μεταξύ του ιερού και των λαγόνων οστών της λεκάνης επηρεάζονται από τη φλεγμονή. Μπορεί να ταξινομηθεί ως μονοπύρηνη ή αμφοτερόπλευρη και στην τελευταία περίπτωση επηρεάζονται οι δύο πλευρές προκαλώντας πόνο στην πλάτη που μπορεί να επηρεάσει τον γλουτό και τον πίσω ή τον εσωτερικό μηρό.
Η θεραπεία της ιερολιτίτιδας μπορεί να γίνει με αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, καθώς και με συνεδρίες φυσικής θεραπείας. Η χρήση ορθοπεδικών πέλματος συνεχούς χρήσης υποδεικνύεται για να ισορροπήσει το ύψος των ποδιών, όταν το άτομο παρουσιάζει κλίση μεγαλύτερη από 1 cm στο μήκος των ποδιών.
Φυσικοθεραπεία για ιερολινίτιδα
Η φυσιοθεραπεία είναι μια από τις υποδεικνυόμενες μορφές θεραπείας και μεταξύ των θεραπευτικών επιλογών υπάρχει η χρήση αντιφλεγμονωδών συσκευών όπως υπερήχων, θερμότητας, λέιζερ και δεκάδων, για παράδειγμα. Αυτά βοηθούν στη μείωση του τοπικού πόνου διευκολύνοντας τις κινήσεις.
Οι κοινές κινητοποιήσεις και οι ελιγμοί οστεοπαθητικής μπορεί επίσης να ενδείκνυνται για θεραπεία, καθώς και μασάζ χαλάρωσης στο πίσω μέρος, στους γλουτούς και στο πίσω μέρος των ποδιών.
Η πρακτική του Pilates είναι ένας μεγάλος σύμμαχος της θεραπείας που βοηθά να κρατήσει τους μυς υποστήριξης της σπονδυλικής στήλης κατάλληλα τονωμένους και βελτιώνει το φάσμα των κινήσεων. Καθιστώντας σωστά, αποφεύγοντας τα αθλήματα με μεγάλη επιρροή όπως ο αγωνιστικός αγώνας και το ποδόσφαιρο είναι μερικές από τις συστάσεις που πρέπει να ακολουθήσετε.
Η τοποθέτηση ενός πάγου στη θέση του πόνου για 15 λεπτά, δύο φορές την ημέρα μπορεί να βοηθήσει με τη θεραπεία.
Ασκήσεις για ιεροκυτταρίτιδα
Οι πιο σημαντικές ασκήσεις είναι εκείνες της ενίσχυσης των κοιλιακών, των μυών του εσωτερικού μηρού και εκείνων που συμβάλλουν στη σταθερότητα του ισχίου. Μερικά παραδείγματα ασκήσεων για την καταπολέμηση της ιεροχειρίτιδας είναι:
1. Γέφυρα
Ξαπλώστε στην κοιλιά σας, λυγίστε τα γόνατά σας και αναρροφήστε το κουμπί της κοιλιάς, διατηρώντας αυτή τη συστολή του εγκάρσιου κοιλιακού μυός. Η κίνηση αποτελείται από την αύξηση του ισχίου του δαπέδου, διατηρώντας το ανυψωμένο για 5 δευτερόλεπτα. Επαναλάβετε 10 φορές.
2. Σφίξτε μια σφαίρα μεταξύ των ποδιών
Στην ίδια θέση πρέπει να τοποθετήσετε μια μπάλα με διάμετρο περίπου 15 έως 18 cm ανάμεσα στα γόνατα. Η κίνηση είναι να συμπιεστεί η μπάλα για 5 δευτερόλεπτα τη φορά και στη συνέχεια να απελευθερωθεί χωρίς να αφήσει την μπάλα να πέσει. Επαναλάβετε 10 φορές.
3. Ανύψωση του ποδιού
Ξαπλωμένη στην κοιλιά σας, κρατήστε τα πόδια σας ίσια και πιπιλίστε το κοιλιακό κουμπί πίσω, για να κρατήσετε τους μύες από την εμβάθυνση στην κοιλιά. Η κίνηση αποτελείται από την ανύψωση όσο το δυνατόν περισσότερο το ένα πόδι και στη συνέχεια τη μείωση. Μόνο μετά από αυτό, πρέπει να σηκώσετε το άλλο πόδι. Ανυψώστε 5 φορές κάθε πόδι.
4. Κύκλοι στον αέρα
Κουνώντας την κοιλιά, λυγίστε ένα πόδι ενώ η άλλη παραμένει τεντωμένη. Σηκώστε το πόδι τεντωμένο στη μέση και στη συνέχεια η κίνηση αποτελείται από το να φανταστείτε ότι έχετε ένα πινέλο στα δάχτυλα των ποδιών σας και τους κύκλους "σχεδίασης" στην οροφή.
5. Στρέψτε την πλάτη σας
Καθίστε με τα πόδια σας ελαφρά τεντωμένα και λυγίστε την πλάτη σας και πηγαίνετε αργά. Πρέπει να αγγίξετε πρώτα το κάτω μέρος της πλάτης, στη συνέχεια το μέσον και τέλος το κεφάλι. Γυρίστε προς τα πλάγια για να σηκώσετε και μετά να επιστρέψετε στην αρχική θέση. Επαναλάβετε 3 φορές.
Αυτές οι ασκήσεις μπορούν να εκτελούνται καθημερινά κατά τη διάρκεια της θεραπείας, η οποία μπορεί να διαρκέσει από 4 έως 8 εβδομάδες.
Μια άλλη εναλλακτική θεραπεία για τη διμερή σαρκοειδίτιδα είναι η προλoθεραπεία, η οποία συνίσταται στην έγχυση σκληρυντικών ουσιών στους συνδέσμους της άρθρωσης, η οποία διεγείρει την παραγωγή πιο άκαμπτων και πιο άφθονων συνδέσμων και το αποτέλεσμα θα ήταν μεγαλύτερη σταθερότητα αρθρώσεων. Μερικά παραδείγματα αυτών των ουσιών είναι η δεξτρόζη και η φαινόλη.
