Τι είναι ο χειρουργικός κίνδυνος και πώς εκτελείται η προεγχειρητική αξιολόγηση

Ο χειρουργικός κίνδυνος είναι μια μορφή αξιολόγησης της κλινικής κατάστασης και των συνθηκών υγείας του ατόμου που θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, έτσι ώστε να εντοπίζονται κίνδυνοι επιπλοκών σε όλη την περίοδο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την επέμβαση.

Υπολογίζεται μέσω της κλινικής αξιολόγησης του γιατρού και της αίτησης για ορισμένες δοκιμές, αλλά για να διευκολυνθεί, υπάρχουν επίσης ορισμένα πρωτόκολλα που οδηγούν καλύτερα τον ιατρικό συλλογισμό, όπως η ASA, η Lee και η ACP, για παράδειγμα.

Κάθε ιατρός μπορεί να κάνει αυτή την αξιολόγηση, αλλά συνήθως γίνεται από τον γενικό ιατρό, τον καρδιολόγο ή τον αναισθησιολόγο. Με αυτόν τον τρόπο, είναι πιθανό να ληφθεί κάποια ιδιαίτερη προσοχή για κάθε άτομο πριν από τη διαδικασία, όπως η απαίτηση πιο κατάλληλων εξετάσεων ή η εκτέλεση θεραπειών για τη μείωση του κινδύνου.

Πώς γίνεται η προεγχειρητική αξιολόγηση

Η ιατρική αξιολόγηση που έγινε πριν από τη χειρουργική επέμβαση είναι πολύ σημαντική για να καθορίσετε καλύτερα ποιο είδος χειρουργικής επέμβασης μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει κανείς και να καθορίσει εάν οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι από τα οφέλη. Η αξιολόγηση περιλαμβάνει:

1. Διεξαγωγή της κλινικής εξέτασης

Η κλινική εξέταση πραγματοποιείται με τη συλλογή δεδομένων του ατόμου ως φαρμάκων κατά τη χρήση, συμπτωμάτων, ασθενειών που έχουν, εκτός από τη φυσική αξιολόγηση, όπως η καρδιακή και η πνευμονική οξεία.

Από την κλινική αξιολόγηση, είναι δυνατόν να ληφθεί η πρώτη μορφή ταξινόμησης κινδύνου, που δημιουργήθηκε από την Αμερικανική Εταιρεία Αναισθησιολόγων, γνωστή ως ASA:

• ASA 1 : υγιές άτομο, χωρίς συστηματικές ασθένειες, λοιμώξεις ή πυρετό.
• ASA 2 : άτομο με ήπια συστηματική νόσο, όπως ελεγχόμενη υψηλή αρτηριακή πίεση, ελεγχόμενος διαβήτης, παχυσαρκία, ηλικία άνω των 80 ετών.
• ASA 3 : άτομο με σοβαρή αλλά όχι αναπηρική συστηματική νόσο, όπως αντισταθμισμένη καρδιακή ανεπάρκεια, έμφραγμα για περισσότερο από 6 μήνες, στηθάγχη, αρρυθμία, κίρρωση, διαβήτη ή μη αντιρροπούμενη υπέρταση.
• ASA 4 : άτομο με απειλητική για τη ζωή συστηματική νόσο, όπως σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια, έμφραγμα για λιγότερο από 6 μήνες, ανεπάρκεια πνευμόνων, ήπατος και νεφρών.
• ASA 5 : άτομο που πεθαίνει και δεν αναμένεται να επιβιώσει για περισσότερο από 24 ώρες, όπως μετά από ατύχημα.
• ASA 6 : ανιχνεύθηκε άτομο με εγκεφαλικό θάνατο, ο οποίος θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για δωρεά οργάνων.

Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός της ταξινόμησης ASA, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος θνησιμότητας και επιπλοκών από τη χειρουργική επέμβαση και πρέπει να εκτιμηθεί προσεκτικά ποιος τύπος χειρουργικής επέμβασης μπορεί να είναι χρήσιμος και ωφέλιμος για το άτομο.

2. Αξιολόγηση του είδους της χειρουργικής επέμβασης

Η κατανόηση του είδους της χειρουργικής επέμβασης που θα γίνει είναι επίσης πολύ σημαντική, διότι όσο πιο σύνθετη και χρονοβόρα είναι η χειρουργική επέμβαση, τόσο μεγαλύτεροι είναι οι κίνδυνοι που μπορεί να υποφέρει ο ασθενής και η φροντίδα που πρέπει να έχει κάποιος.

Έτσι, οι τύποι χειρουργικής επέμβασης μπορούν να ταξινομηθούν, ανάλογα με τον κίνδυνο καρδιακών επιπλοκών, όπως:

3. Αξιολόγηση του καρδιακού κινδύνου

Υπάρχουν ορισμένοι αλγόριθμοι που μετρούν με πιο πρακτικό τρόπο τον κίνδυνο επιπλοκών και θανάτου σε μη καρδιακή χειρουργική, όταν διερευνούν την κλινική κατάσταση του ατόμου και κάποιες δοκιμασίες.

Παραδείγματα αλγορίθμων που χρησιμοποιούνται είναι ο Δείκτης Καρδιακού Κινδύνου της Goldman , ο Αναθεωρημένος Δείκτης Καρδιακού Κινδύνου του Lee και ο Αλγόριθμος Ακαδημίας Καρδιολογίας της Αμερικής, για παράδειγμα. Για τον υπολογισμό του κινδύνου, θεωρούν ορισμένα στοιχεία του ατόμου, όπως:

• Ηλικία, η οποία διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο από 70 έτη.
• Ιστορικό εμφράγματος του μυοκαρδίου.
• Ιστορικό θωρακικού άλγους ή στηθάγχης.
• Παρουσία αρρυθμίας ή στένωσης αγγείων.
• Χαμηλή οξυγόνωση του αίματος.
• Παρουσία διαβήτη.
• Παρουσία καρδιακής ανεπάρκειας.
• Παρουσία πνευμονικού οιδήματος.
• Τύπος χειρουργικής επέμβασης.

Από τα ληφθέντα δεδομένα είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ο χειρουργικός κίνδυνος. Έτσι εάν είναι χαμηλή, είναι δυνατόν να απελευθερωθεί η χειρουργική επέμβαση, εάν ο χειρουργικός κίνδυνος είναι μέτριος έως υψηλός, ο γιατρός μπορεί να κάνει οδηγίες, να ρυθμίσει τον τύπο της χειρουργικής επέμβασης ή να ζητήσει περισσότερες εξετάσεις που συμβάλλουν στην καλύτερη αξιολόγηση του χειρουργικού κινδύνου του ατόμου.

4. Διεξαγωγή των απαραίτητων εξετάσεων

Οι προεγχειρητικές εξετάσεις θα πρέπει να γίνονται με σκοπό τη διερεύνηση τυχόν αλλαγών, εάν υπάρχει υποψία, που μπορεί να οδηγήσει σε χειρουργική επιπλοκή. Επομένως, δεν θα πρέπει να ζητούνται οι ίδιες δοκιμές για όλους τους ανθρώπους, επειδή δεν υπάρχουν στοιχεία που να βοηθούν στη μείωση των επιπλοκών. Για παράδειγμα, σε άτομα χωρίς συμπτώματα, με χαμηλό χειρουργικό κίνδυνο και που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση χαμηλού κινδύνου, δεν είναι απαραίτητη η διεξαγωγή δοκιμών.

Ωστόσο, μερικές από τις πιο συχνά ζητηθείσες και συνιστώμενες εξετάσεις είναι:

• Αιμόγραμμα : άτομα που υποβάλλονται σε ενδιάμεση ή υψηλού κινδύνου χειρουργική επέμβαση, με ιστορικό αναιμίας, με τρέχουσα υποψία ή με ασθένειες που μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στα αιμοσφαίρια.
• Δοκιμές πήξης : άτομα που χρησιμοποιούν αντιπηκτικά, ηπατική ανεπάρκεια, ιστορικό αιμορραγικών ασθενειών, χειρουργικές επεμβάσεις ενδιάμεσου ή υψηλού κινδύνου,
• Δοσολογία κρεατινίνης : ασθενείς με νεφρική νόσο, διαβήτη, υψηλή αρτηριακή πίεση, ηπατική νόσο, καρδιακή ανεπάρκεια.
• Ακτινογραφία θώρακος : άτομα με νοσήματα όπως το εμφύσημα, καρδιακές παθήσεις, ηλικίες άνω των 60 ετών, άτομα με υψηλό καρδιακό κίνδυνο, πολλαπλές ασθένειες ή που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση στο στήθος ή την κοιλιά.
• Ηλεκτροκαρδιογράφημα : άτομα με υποψία καρδιαγγειακής νόσου, ιστορικό θωρακικού πόνου και διαβητικούς.

Γενικά, αυτές οι δοκιμές έχουν ισχύ 12 μηνών, χωρίς ανάγκη επανάληψης αυτής της περιόδου, ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο γιατρός μπορεί να θεωρήσει απαραίτητο να το επαναλάβει. Επιπλέον, ορισμένοι γιατροί μπορεί επίσης να θεωρούν σημαντικό να ζητήσουν αυτές τις εξετάσεις ακόμη και για άτομα χωρίς υποψίες αλλαγών.

Άλλες δοκιμές, όπως μια δοκιμασία άσκησης, ηχοκαρδιογράφημα ή holter, για παράδειγμα, μπορούν να παραγγελθούν για μερικούς πιο περίπλοκους τύπους χειρουργικών επεμβάσεων ή για άτομα με υποψία καρδιακής νόσου.

5. Εκτελέστε προεγχειρητικές ρυθμίσεις

Αφού ολοκληρωθούν οι εξετάσεις και οι εξετάσεις, ο γιατρός μπορεί να προγραμματίσει τη χειρουργική επέμβαση, αν όλα είναι εντάξει ή μπορείτε να κάνετε συστάσεις ώστε ο κίνδυνος επιπλοκών χειρουργικής επέμβασης να ελαχιστοποιηθεί.

Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να συστήσει να κάνει πιο συγκεκριμένες εξετάσεις, να προσαρμόσει τη δόση ή να εισαγάγει φαρμακευτική αγωγή, εκτιμώντας την ανάγκη για διόρθωση της καρδιακής λειτουργίας μέσω καρδιακής χειρουργικής, για παράδειγμα καθοδήγηση κάποιας σωματικής δραστηριότητας, απώλεια βάρους ή διακοπή το κάπνισμα, μεταξύ άλλων.