Η μετα-ερπητική νευραλγία είναι μια επιπλοκή του έρπητα ζωστήρα, γνωστού και ως ζώνη ή έρπητα ζωστήρα, που επηρεάζει τα νεύρα και το δέρμα, προκαλώντας μια σταθερή αίσθηση καψίματος στο σώμα ακόμα και μετά από τις βλάβες που προκαλούνται από τον ιό του έρπητα ζωστήρα εξαφανίστηκε.
Η μετα-ερπητική νευραλγία είναι συνήθως πιο συχνή σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, όσο ο ιός της ευλογιάς των κοτόπουλων έχει πιαστεί στην ενηλικίωση.
Αν και δεν υπάρχει θεραπεία, υπάρχουν κάποιες μορφές θεραπείας που μπορούν να μειώσουν τα συμπτώματα βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής. Επιπλέον, η μετα-ερπητική νευραλγία βελτιώνεται γενικά με την πάροδο του χρόνου, απαιτώντας λιγότερη και λιγότερη θεραπεία.
Κύρια συμπτώματα
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της μετα-ερπητικής νευραλγίας περιλαμβάνουν:
- Ο πόνος που μοιάζει με καύση διαρκεί 3 μήνες ή περισσότερο.
- Εξαιρετική ευαισθησία στην αφή.
- Αίσθηση κνησμού ή μυρμηκίαση.
Αυτά τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται στην περιοχή του δέρματος που έχει προσβληθεί από βλάβες των βότσαλα και είναι συνεπώς πιο συνηθισμένη στον κορμό ή στη μία πλευρά του σώματος.
Η αίσθηση καψίματος μπορεί να εμφανιστεί πριν από τους τραυματισμούς στα τοιχώματα του δέρματος και σε μερικούς ανθρώπους μπορεί επίσης να συνοδεύεται από πόνο που μοιάζει με βελονιά, για παράδειγμα.
Πώς να επιβεβαιώσετε τη διάγνωση
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διάγνωση επιβεβαιώνεται από έναν δερματολόγο μόνο μέσω της παρατήρησης του προσβεβλημένου τόπου και των συμπτωμάτων που αναφέρει ο ίδιος ο άνθρωπος.
Γιατί μετά-ερπητική νευραλγία
Όταν ο ιός ευλογιάς πιάστηκε στην ενηλικίωση, ο ιός προκαλεί ισχυρότερα συμπτώματα και μπορεί να προκαλέσει βλάβη στις νευρικές ίνες που παραμένουν στο δέρμα. Όταν συμβαίνει αυτό, επηρεάζονται ηλεκτρικά ερεθίσματα που πηγαίνουν στον εγκέφαλο, καθίστανται πιο υπερβολικά και προκαλούν την εμφάνιση χρόνιου πόνου που χαρακτηρίζει τη μετα-ερπητική νευραλγία.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Δεν υπάρχει καμία θεραπεία ικανή να θεραπεύει τη μετα-ερπητική νευραλγία · ωστόσο, είναι δυνατόν να αμβλυνθούν τα συμπτώματα διαμέσου διαφόρων μορφών θεραπείας όπως:
- Οι επιδέσμοι λιδοκαΐνης : Αυτά είναι μικρά έμπλαστρα που μπορούν να προσκολληθούν στη θέση του πόνου και να απελευθερώσουν την λιδοκαΐνη, μια ουσία που αναισθητοποιεί τις νευρικές ίνες του δέρματος, ανακουφίζοντας τον πόνο.
- Εφαρμογή της καψαϊκίνης : Αυτή είναι μια πολύ ισχυρή αναλγητική ουσία που μπορεί να μειώσει τον πόνο για έως και 3 μήνες με μία μόνο εφαρμογή. Ωστόσο, η εφαρμογή του θα πρέπει να γίνεται πάντοτε στο γραφείο του γιατρού.
- Τα αντισπασμωδικά φάρμακα όπως η Γαβαπαπίνη ή η Προγαβαλίνη είναι φάρμακα που σταθεροποιούν τα ηλεκτρικά σήματα στις νευρικές ίνες, μειώνοντας τον πόνο. Ωστόσο, αυτά τα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες όπως ζάλη, ευερεθιστότητα και οίδημα των άκρων, για παράδειγμα.
- Τα αντικαταθλιπτικά, όπως η ντουλοξετίνη ή η νορτριπτυλίνη: αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος ερμηνεύει τον πόνο, ανακουφίζοντας τον χρόνιο πόνο, όπως η μετα-ερπητική νευραλγία.
Επιπλέον, στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, όπου καμία από αυτές τις μορφές θεραπείας δεν φαίνεται να βελτιώνει τον πόνο, ο γιατρός μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει φάρμακα με οπιοειδή όπως το Tramadol ή το Morphine.
Υπάρχουν θεραπείες που λειτουργούν καλύτερα σε μερικούς ανθρώπους από άλλες και έτσι μπορεί να χρειαστεί να δοκιμάσετε διάφορες μορφές θεραπείας προτού βρείτε το καλύτερο, ή ακόμα και να κάνετε ένα συνδυασμό δύο ή περισσοτέρων θεραπειών.
