Η οξεία λευχαιμία είναι ένας τύπος καρκίνου που σχετίζεται με μη φυσιολογικό μυελό των οστών, ο οποίος οδηγεί σε μη φυσιολογική παραγωγή κυττάρων του αίματος. Η οξεία λευχαιμία μπορεί να ταξινομηθεί σε μυελοειδή ή λεμφοειδή σύμφωνα με τους δείκτες κυττάρων που αναγνωρίζονται μέσω ανοσοφαινοτυπίας, η οποία είναι μια εργαστηριακή τεχνική που χρησιμοποιείται για τη διαφοροποίηση των κυττάρων που είναι πολύ παρόμοια στην προβολή μικροσκοπίου.
Αυτός ο τύπος λευχαιμίας είναι συνηθέστερος σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες και χαρακτηρίζεται από την παρουσία πάνω από 20% των βλαστών στο αίμα, τα οποία είναι νεαρά κύτταρα αίματος, και από τη λευχαιμική παύση, η οποία αντιστοιχεί στην απουσία ενδιάμεσων κυττάρων μεταξύ βλαστών και ουδετερόφιλα.
Η θεραπεία της οξείας λευχαιμίας γίνεται με μεταγγίσεις αίματος και χημειοθεραπεία σε νοσοκομειακό περιβάλλον μέχρις ότου δεν είναι γνωστό ότι υπάρχουν κλινικά ή εργαστηριακά ευρήματα που σχετίζονται με τη λευχαιμία.
Η Οξεία Θεραπεία Λευχαιμίας;
Η θεραπεία στη λευχαιμία αναφέρεται στην απουσία σημείων και συμπτωμάτων που χαρακτηρίζουν τη λευχαιμία εντός 10 ετών μετά το τέλος της θεραπείας χωρίς υποτροπές.
Όσον αφορά την οξεία μυελογενή λευχαιμία, είναι δυνατή η θεραπεία λόγω αρκετών επιλογών θεραπείας, ωστόσο, καθώς η πρόοδος της ηλικίας μπορεί να είναι πιο δύσκολη, η θεραπεία ή ο έλεγχος της νόσου μπορεί να είναι πιο δύσκολη. όσο πιο μικρός είναι το άτομο, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα θεραπείας.
Στην περίπτωση της οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας, η δυνατότητα θεραπείας είναι μεγαλύτερη στα παιδιά, περίπου 90% και θεραπεία 50% σε ενήλικες έως 60 ετών, ωστόσο, για να αυξηθούν οι πιθανότητες θεραπείας και να αποφευχθεί η επανεμφάνιση της νόσου, είναι σημαντικό η οποία ανακαλύπτεται το συντομότερο δυνατό και η θεραπεία ξεκίνησε σύντομα στη συνέχεια.
Ακόμη και μετά την έναρξη της θεραπείας, το άτομο θα πρέπει να έχει περιοδικούς ελέγχους για να ελέγξει την υποτροπή και, εάν υπάρχει, να συνεχίσει αμέσως τη θεραπεία έτσι ώστε οι πιθανότητες πλήρους ύφεσης της νόσου να είναι μεγαλύτερες.
Συμπτώματα οξείας λευχαιμίας
Τα συμπτώματα της οξείας μυελογενούς ή λεμφοειδούς λευχαιμίας είναι συνήθως:
- Αδυναμία, κόπωση και αδιαφορία.
- Αιμορραγία από τη μύτη ή / και μοβ σημεία στο δέρμα.
- Αυξημένη εμμηνόρροια ροή και τάση για αιμορραγία της μύτης.
- Πυρετός, νυχτερινές εφιδρώσεις και απώλεια βάρους χωρίς εμφανή αιτία.
- Πόνος στα οστά, βήχας και κεφαλαλγία.
Σχεδόν οι μισοί από τους ασθενείς έχουν αυτά τα συμπτώματα για διάστημα έως 3 μηνών έως ότου διαγνωστεί η λευχαιμία μέσω εξετάσεων όπως:
- Ο πλήρης αριθμός αίματος, ο οποίος υποδεικνύει λευκοκυττάρωση, ασθένεια των αιμοπεταλίων και την παρουσία αρκετών νεαρών κυττάρων (βλαστών), είτε μυελοειδούς είτε λεμφοειδούς γραμμής.
- Βιοχημικές εξετάσεις, όπως δοσολογία ουρικού οξέος και LDH, οι οποίες συνήθως αυξάνονται λόγω της αυξημένης παρουσίας βλαστών στο αίμα.
- Coagulogram, όπου επαληθεύεται η παραγωγή του ινωδογόνου, του D-διμερούς και του χρόνου προθρομβίνης - μάθετε περισσότερα για την εξέταση του χρόνου προθρομβίνης.
- Μυελογράφημα, στο οποίο επαληθεύονται τα χαρακτηριστικά του μυελού των οστών. Δείτε τι είναι το μυελογράφημα και ποια είναι η κατάσταση.
Εκτός από αυτές τις δοκιμές, μπορεί να ζητηθεί από τον αιματολόγο να χρησιμοποιήσει μοριακές τεχνικές, όπως NPM1, CEBPA ή FLT3-ITD, για να δείξει την καλύτερη μορφή θεραπείας. Δείτε πώς διεξάγεται η μοριακή διάγνωση.
Θεραπεία για οξεία λευχαιμία
Η θεραπεία για οξεία λευχαιμία ορίζεται από τον αιματολόγο σύμφωνα με τα συμπτώματα, τα αποτελέσματα των δοκιμών, την ηλικία του ατόμου, την παρουσία λοιμώξεων, τον κίνδυνο μετάστασης και υποτροπής. Ο χρόνος θεραπείας μπορεί να ποικίλει, με τα συμπτώματα να αρχίζουν να μειώνονται μετά από 1 έως 2 μήνες από την έναρξη της θεραπείας με φάρμακα πολλαπλών φαρμάκων, για παράδειγμα, και η θεραπεία μπορεί να διαρκέσει περίπου 3 χρόνια.
Η θεραπεία για οξεία μυελογενή λευχαιμία μπορεί να γίνει μέσω χημειοθεραπείας, η οποία είναι συνδυασμός φαρμάκων, μετάγγισης αιμοπεταλίων και χρήσης αντιβιοτικών για τη μείωση του κινδύνου μολύνσεων, καθώς το ανοσοποιητικό σύστημα διακυβεύεται. Μάθετε περισσότερα σχετικά με τη θεραπεία της οξείας μυελογενής λευχαιμίας.
Όσον αφορά τη θεραπεία της οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας, μπορεί να γίνει με μια θεραπεία πολλαπλών φαρμάκων, η οποία γίνεται με υψηλές δόσεις φαρμάκων για να εξαλειφθεί ο πιθανός κίνδυνος της νόσου να φτάσει στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Μάθετε πώς να θεραπεύετε τη λεμφοειδή λευχαιμία.
Εάν υπάρχει επανεμφάνιση της νόσου, μπορεί να επιλεγεί μεταμόσχευση μυελού των οστών διότι, σε αυτή την περίπτωση, δεν ωφελούνται όλοι από τη χημειοθεραπεία. Κατανοήστε πώς γίνεται η μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Οξεία λευχαιμία παιδικής ηλικίας
Η οξεία λευχαιμία παιδικής ηλικίας συνήθως έχει καλύτερη πρόγνωση από ότι στους ενήλικες, αλλά η θεραπεία της νόσου θα πρέπει να πραγματοποιείται σε νοσοκομειακό περιβάλλον μέσω χημειοθεραπείας, η οποία έχει παρενέργειες όπως ναυτία, έμετο και απώλεια μαλλιών και έτσι αυτή η περίοδος μπορεί να είναι πολύ για το παιδί και την οικογένεια. Παρόλα αυτά, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα θεραπείας της νόσου στα παιδιά από ό, τι στους ενήλικες. Δείτε τι είναι οι επιπτώσεις της χημειοθεραπείας και πώς γίνεται.
