Η μονοπυρήνωση, επίσης γνωστή ως μολυσματική μονοπυρήνωση ή ασθένεια φιλήματος, είναι μια λοίμωξη που προκαλείται από τον ιό Epstein-Barr, που μεταδίδεται μέσω του σάλιου, γεγονός που προκαλεί συμπτώματα όπως υψηλό πυρετό, πόνο και φλεγμονή του λαιμού, λευκές πλάκες στον λαιμό και στον λαιμό.
Αυτός ο ιός μπορεί να προκαλέσει μόλυνση σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά είναι συνηθέστερο να προκαλεί συμπτώματα μόνο σε εφήβους και ενήλικες και τα παιδιά συνήθως δεν έχουν συμπτώματα και επομένως δεν χρειάζονται θεραπεία.
Αν και η μονοπυρήνωση δεν έχει ειδική θεραπεία, έχει μια θεραπεία και εξαφανίζεται μετά από 1 ή 2 εβδομάδες. Η μόνη συνιστώμενη θεραπεία περιλαμβάνει ανάπαυση, πρόσληψη υγρών και χρήση φαρμάκων για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.
Κύρια συμπτώματα
Ελέγξτε ποιο από τα συμπτώματα της μονοπυρήνωσης αισθάνεστε, να γνωρίζετε τις πιθανότητές σας να είστε με τη νόσο:
- 1. Πυρετός άνω των 38 ° C Ναι Όχι
- 2. Σοβαρός πονόλαιμος Ναι Όχι
- 3. Συνεχής κεφαλαλγία Ναι Όχι
- 4. Υπερβολική κόπωση και γενική αδιαθεσία Ναι Όχι
- 5. Λευκές πλάκες στο στόμα και τη γλώσσα
- 6. Γλώσσες στο λαιμό Ναι Όχι
Αυτά τα συμπτώματα μπορεί εύκολα να συγχέονται με γρίπη ή κρύο, οπότε αν διαρκούν περισσότερο από 2 εβδομάδες, συνιστάται να συμβουλευτείτε έναν γενικό ιατρό.
Δοκιμές για επιβεβαίωση της μονοπυρήνωσης
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η μονοπυρήνωση μπορεί να διαγνωστεί από το γιατρό μόνο με την παρατήρηση των συμπτωμάτων και τη διάρκεια τους. Ωστόσο, ορισμένες δοκιμές μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για επιβεβαίωση, όπως:
1. Μη φυσιολογικά λεμφοκύτταρα στην αιμογραφία
Η μόλυνση με μονοπύκνωση προκαλεί στο σώμα να παράγει λευκά αιμοσφαίρια μεγαλύτερα από τα κανονικά, γνωστά ως ανώμαλα λεμφοκύτταρα, για να σκοτώσουν τον ιό από το σώμα. Έτσι, παρόλο που η δοκιμή αυτή δεν επιβεβαιώνει τον τύπο της λοίμωξης, όταν συσχετίζεται με συμπτώματα υποστηρίζει τη δυνατότητα να είναι μονοπυρήνωση.
2. Εξέταση για συγκεκριμένα αντι-σώματα
Αυτή η δοκιμασία επιτρέπει την ταυτοποίηση συγκεκριμένων αντισωμάτων στο αίμα για τον ιό που προκαλεί μονοπυρήνωση. Επομένως, όταν αυτά τα αντισώματα υπάρχουν και είναι σε υψηλά ποσά, είναι ένα σημάδι ότι είναι μολυσμένα. Ωστόσο, τα επίπεδα αυτού του τύπου αντισώματος μπορεί να διαρκέσουν έως και 14 ημέρες για να αυξηθεί αρκετά και μπορεί να χρειαστεί να επαναλάβετε τη δοκιμή αργότερα.
Πώς να πάρετε μονοπυρήνωση
Η μετάδοση της μονοπυρήνωσης συμβαίνει μέσω επαφής με το σάλιο ενός μολυσμένου ατόμου και ως εκ τούτου η πιο κοινή μορφή είναι μέσω του φιλήματος. Ωστόσο, είναι επίσης δυνατό να επιτευχθεί μονοπυρήνωση μέσω βήχα και φτάρνισμα.
Επιπλέον, η διανομή γυαλιών ή μαχαιροπήρουνων με μολυσμένο άτομο μπορεί επίσης να οδηγήσει στην εμφάνιση της νόσου.
Πώς γίνεται η θεραπεία;
Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για τη μονοπυρήνωση, καθώς το σώμα είναι ικανό να εξαλείψει τον ιό. Ωστόσο, συνιστάται να ξεκουραστείτε και να καταπιείτε πολλά υγρά όπως το νερό, τα τσάγια ή τους φυσικούς χυμούς για να επιταχύνετε τη διαδικασία αποκατάστασης και να αποτρέψετε επιπλοκές όπως η φλεγμονή του ήπατος ή η μεγέθυνση της σπλήνας.
Επιπλέον, ο γενικός ιατρός μπορεί επίσης να δηλώσει τη χρήση ορισμένων αναλγητικών φαρμάκων, όπως:
- Αναλγητικά και αντιπυρετικά, όπως Παρακεταμόλη ή Διπιρόνη: μειώνουν τον πυρετό, τους πονοκεφάλους και την κούραση.
- Τα αντιφλεγμονώδη όπως το Ibuprofen ή το Diclofenac: ανακουφίζουν τον πονόλαιμο και μειώνουν τον λαιμό, για παράδειγμα.
Στην περίπτωση άλλων λοιμώξεων, όπως η αμυγδαλίτιδα, για παράδειγμα, ο γιατρός μπορεί επίσης να υποδείξει τη χρήση αντιβιοτικών, όπως η Αμοξικιλίνη ή η Πενικιλλίνη. Ωστόσο, τα αντιβιοτικά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε άλλες περιπτώσεις, καθώς ενδέχεται να προκαλέσουν αλλεργία στο δέρμα.
Μάθετε περισσότερα σχετικά με τη θεραπεία μονοπυρήνων.
Πιθανές επιπλοκές
Οι επιπλοκές της μονοπυρήνωσης είναι πιο συχνές σε άτομα που δεν λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπεία ή που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, επιτρέποντας στον ιό να αναπτυχθεί περισσότερο.
Αυτές οι επιπλοκές συνήθως περιλαμβάνουν τη μεγέθυνση της σπλήνας και τη φλεγμονή του ήπατος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η εμφάνιση σοβαρού κοιλιακού άλγους και οίδημα της κοιλίας είναι σύνηθες και συνιστάται να ζητείται η γνώμη ενός γενικού ιατρού για την έναρξη κατάλληλης θεραπείας.
Επιπλέον, μπορεί να εμφανιστούν σπάνιες επιπλοκές όπως η αναιμία, η φλεγμονή της καρδιάς ή οι μολύνσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος, όπως η μηνιγγίτιδα.
